Testu labur honen bidez, azaroaren 28an Santurtzin egingo den manifestaziora gonbidatu nahi zaituztegu. 12:30ean Mamarigako Kultur Etxetik.
Desinformazio hedabideak okupazioaren aurka egiten ari diren kanpaina mediatikoa, etxetik aterarazten gaituzten kutsu arrazista eta klasista duten okupazioen aurkako auzotarren mobilizazioak, udaletik iristen diren eraso eta mehatxuak direla eta. Mamarigako Kultur Etxeak, Mamarigako Gaztetxeak, La Kelo Gaztexeak eta pertsona solidario ezberdinak, ezinbestekoa ikusi dugu antolatzea okupazio orokorreko mugimendu osoari eragiten dion egoera honi erantzun sendo bat emateko.
Santurtziko gune okupatuetatik sortutako ekimen hau, gainerako kolektiboei eta antzeko sareei ireki nahi diegu. Deialdi honetan zuen parte hartzea gustatuko litzaiguke tokiko arazoak zuen inguruan agerian jartzeko, eta hilaren 28an, okupazioaren banderapean, gure borroka eta gure espazioen defentsa aldarrikatzeko topagune izatea.
Zentralizatzeko asmorik gabe eta proposamen desberdinetara irekita, mobilizazio honek aldarrikapenei jarraipena emateko, autoantolaketa motibatzeko eta etorkizuneko ekintzei bide emateko balio izatea espero dugu.
Okupazioa sortu, babestu eta defendatu.
Agur bero bat eta kontaktuan egongo gara.
OKUPAZIOA SORTU, BABESTU ETA DEFENDATU
Etxebizitzarako eskubidea dugu? Lan egiteko eskubidea dugu?
Sabai baten beharra dugu, eta ez manipulatu, jipoitu, gelditu edo leher gaitzaten.
Gure auzoetan eta gure bizitzetan erabakitzeko eskubidea dugu?
Gure erabakiak hartzeko beharra dugu, desobeditzekoa, borrokatzekoa, eta ez eskubideak besterik gabe ematekoa.
Errepresioa kalean dago, lanean, tabernetan, aisialdi-zentroetan eta, tamalez, baita familia-ingurunean eta adiskidetasun- edo bizikidetza-harreman osasuntsuetan ere. Errepresioa gure baitan dago.
Okupatutako espazioak beti izan ziren borroka politikoen babesleku, non elkartasun-harremanak eta elkarri laguntzeko harremanak sortu ziren, indarkeriarik gabe, bai eta berdinen eta askotarikoen arteko bizikidetza-harreman espazioak ere. Espazio kontzienteak, pentsamendu bakarrari aurre egin behar diotenak eta pentsamendu kritikoari begira lan egiten dutenak. Espazio biziak, gure gorputza, burmuina eta bihotza ahitu arte ekoizteko eta kontsumitzeko zerumugarik gabe, otzanak eta uniformatuak nahi gaituen mundu batean.
Errepresioaren jomugan beti, eta ez bakarrik poliziarena, klase politikoak COVID-19ri buruz egiten duen kudeaketa negargarriak kapitalismoari aurre egiten dion jarduera oro zapaltzera garamatza. Kontsumitu egin behar duzu, zure dirua gastatu, eta lanera joan. Hala ere, kutsatzeko arriskua beraiei interesatzen ez zaizkien espazioetan baino ez da handitzen. Liburu bat eros dezakezu merkataritza-gune batean, baina ez hartu okupatutako zentro bateko liburutegi batetik. Debekatu egiten dizute hitzaldietara joatea, baina beren zirku parlamentarioak aurrera jarraitzen du. Zinema aretoak zabalik daude Hollywoodeko azken zaborra ikusteko, eta zu ezin zara espazio okupatu batera joan izaera politiko edo sozialeko dokumental bat ikustera.
Jatetxeak bisitatzen ere jarrai dezakezu, baina arriskutsua iruditzen zaie jantoki begano batera joatea; zeinetan, gizakiak ez diren animaliekin etika izateaz gain, doakoak izaten diren edo prezioak mundu guztiaren eskura egoten diren. Egoera horretan, hainbeste barneratu dugu gu geu garela ideiak eta proiektuak baztertzen ditugunak, utzarazpen eta/edo isun neurrigabeen beldur garela. Azken batean, sistemak ez du buru pentsatzaile, sortzaile eta antolaturik nahi.
Sistemak robotizatu egin gaitu, eta orain argiago utzi digu gugandik espero dutena, norentzat pentsatu gabe produzitzen duten eta non eta nola pentsatu gabe kontsumitzen duten banakoak.
Herriari gizatasuna kentzen diote, haien kontroletik eta merkataritza-harremanetatik ihes egiten duten espazio urriak kenduz.
Etxebizitzaren alokairuari dagokionez, higiezinen agentziek etxebizitza horren prezioaren hileroko bat eskatzen dute, eta horri fidantzaren beste bi hileroko gehitu behar zaizkio, kasugehienetan, eta, azkenik, alokairuaren prezioa bera. Higiezinen agentzia horietako perituek zure kontuko mugimenduak baloratzen dituzte, eskaintzaile diruduna zarela ziurtatzeko. Gerta liteke zure erosteko ahalmenaren araberako pisu bakarra, ez zure beharren araberakoa, zure lanpostutik, familiatik edo hazi zaren lekutik ordubete baino gehiagora egotea. Agian, zorte pixka batekin arrazoizko alokairu bat aurkituko duzu, baina, zalantzarik gabe, txantxa bat izango da zure auzokideren batekin, eta etxea birgaitzen lagundu beharko diozu, kasurik onenean. Jabe batzuen lotsa eta eskrupulu faltak ez du amaierarik. Batzuek, gainera, ordainsaria eskatzen dute errolda eskuratzeagatik, edo, ez dizute ezta aukera hori eskaintzen.
Ohikoa da udaletxera erroldatzera joaten zarenean, alokairu-kontratuak edo jabeen baimena aurkeztu behar izatea. Praktika hori legez kanpokoa da, eta badakite, baina ez diote jaramonik egiten komeni zaienean hainbeste defendatzen duten legeari. Azalpenak eskatzen dizkiezunean, “Alkatetzaren aginduekin” konpontzen dute. Ezin dugu ezer espero beraiek definitzen dituzten legeetatik, baina ezin dugu ahaztu lege horiek pertsona askori kentzen dizkietela bizirauteko dituzten tresna urriak. Emaitza, etxebizitza, gizarte-laguntzak, lan prekarioa eta erroldatzea batzen dituen labirinto bat da zeinean irtenbide bakarra mendetasuna eta esklabotza diren.
Etxebizitzaren mafiak eragindako presio eta baldintza horien guztien aurrean, egoera are zailagoa da lan-baimenik edo paperik ez dutenentzat. Bere irteera bakarrak legez kanpoko alokairu garestiak, pilatutako familiak, espazio osasungaitzak eta inolako bermerik gabekoak dira, ez baitago inolako kontraturik. Egoera honen aurrean, eta dauden espazio hutsen kopuruarekin, irtenbide zuzen eta zentzudunena okupazioa da.
Ez da kasualitatea alokairuak gero eta garestiagoak izatea, espekulazio-estrategia desberdinei esker, hala nola auzoen gentrifikazioa edo turistifikazioa. Honek herrriak salgai bihurtzen ditu, eta ez bizitzeko leku, eta errazagoa da turista gisa kontsumitzea, bizilagun gisa bizitzea baino.
Higiezinen agentziek, bankuek, eraikitzaileek eta udalek etekina atera nahi dute erkidegoetako lurren espekulazioaren bidez. Auzoko azken bizitza-barrutiak, auzo- eta auzo-ehunekin batera, pasabide-eremu bihurtuz, non harreman posible bakarra dirua ekoizpenaren eta kontsumoaren bidez trukatzea den.
Gure herrian beste hirigintza plan berri bat martxan dago. Horren ondorioetako batzuk honako hauek dira: gaur egun baratzea duen etxe bat dagoen lekuan, etorkizunean eraikin-bloke bat ikusiko dugu; lehen jendea hitz egitera gelditzen ziren kaleak, zonbi kontsumisten masak isurtzen diituen erakusleihoekin urperatuko dira; lehen elkargune gisa erabiltzen zen auzo- taberna zena, orain modako frankizia izango da, non jendeak bere kafea hartzen duen bere pantaila gustukoenari begira. Era berean, zuk ezagutzen zenituen bizilagunak, etxetik ordubetera lan egiten duten pertsona indibidualizatuak, eta erosketak egitera baino ez direnak kalera ateratzen izango dira, paketeria-enpresa berriei esker, agian, ezta hori ere.Gure auzokideei, gure aliatu potentzialei, zuzendutako kanpaina mediatiko orkestratu batek, beren bizilagunak salatzera eramaten ditu, arautik irteteagatik. Gero eta ohikoagoa da auzokide batzuek antolatutako manifestazioekin topo egitea, hustea behartzeko. Praktika horrek, okupazioa bera baino ilegalagoa izateaz gain, herri gisa norantz goazen pentsarazten digu.
Seguraski, bankariei eraso baino, okupari eraso egitea nahiago dugun gizarte baterantz, etxegabetzeak bere inguruan gertatzen diren bitartean eta erantzuleak zigorrik gabe geratzen diren bitartean. Okupazioa kritikatzen eta beldurtzen duen gizartea, baina armatuak eta bortitzak diren segurtasun-indarren beldur ez dena, eta benetako zapaltzailearen aurkako erresumina eta gorrotoa bideratzen ez dakiena.
Oso kontziente gara desinformaziorako bitartekoen ahalmenaz, baina ezin gara harritu pertsona batzuek amorru handiagoa sentitzen dutela norbaitek etxe bat ordaindu ezin duelako edo ordaindu nahi ez duelako, bizitza esklabo bat eramateagatik etxe bat izanda baino. Hedabideek duten boterea hain denez handia, auzokoek lehenago erasotzen diete familiei espekulatzaileei baino. Ziur gaude kasu batzuetan desinformazioagatik eta beldurragatik gertatzen dela hori.
Baina badakigu, zoritxarrez, egoera hau inbidiagatik eta jarrera arrazista, klasista, patriarkal eta faxistengatik ere hartzen dela.
Alderdi politikoek ere kanpaina kriminalizatzaileari eusten diote, eta mafia-praktikak leporatzen dizkigute legezko mafietan eratutako neonaziak estortsioaz eta mugimenduaren jazarpenaz baliatzen direnean. Ez da kasualitatea jende hori argitara ateratzea krisi ekonomikoko uneetan, jendeak lana galtzen duenean eta alokairuak eta hipotekak ordaindu ezin dituenean. Jabe handien aliatu eta ideologia faxistaren enpresa horiek beti gorrotoz egindako ekintzak legitimatzea lortu dute, legearen eta iritzi publikoaren babesean.
Badakigu sistema horrek indibidualizatu egin gaituela; horregatik, elkartzeko, gure esperientziak partekatzeko eta modu horizontalean borrokatzeko espazio kolektiboak sortzen ditugu. Gizarte hau merkantilizatuta dagoela uste dugu; horregatik, autogestioaren eta lan kolektiboaren aldeko apustua egiten dugu, autonomiaren bila. Ikusten dugu arrazakeria bereizi eta kriminalizatu egin dela, eta horregatik jakin badakigu gure espazioek hesi horiek hautsi ditzaten ahalegindu behar dugula. Bizitzeko etxea izatea negozioa egiteko eskubidea baino gehiago da, oinarrizko beharra da. Horregatik hartzen ditugu etxe abandonatuak zeinetan bizimodu duin bat izan.
Gure aurrekoen lekukoa hartu eta ez gara lotsatzen egiten dugunaz, baizik eta harrotu egiten gara. Okupazioa bizitzeko modu bat eta borrokarako tresna bat izan zen, da eta izango da.
Haien erasoen aurrean beti aurkituko gaituzte aurka.
Okupazioa sortu, babestu eta defendatu
La Kelo Gaztexea
Las Viñas kalea 63, Santurtzi
https://squ.at/r/63ha
https://www.lakelogaztetxea.net/
https://lakelogaztetxea.blogspot.com/
http://www.alasbarricadas.org/noticias/node/44883
https://www.lakelogaztetxea.net/event/43
